Goede voornemens

Ik heb mij voorgenomen om mij geen goede voornemens te maken. Het is vaak zinloos gebleken. Veeleer leidt het leven mij en volg ik het pad dat voor mij ligt. We zijn allen pelgrims, reizigers, waarbij de weg belangrijker is dan het doel. Het gaat niet om het halen van een bepaald papiertje of diploma, maar veel meer om de verwondering onderweg.
Hoe gek het ook moge klinken, maar de levenswijze, waarbij het moment bepaalt hoe verder te gaan, maakt het allemaal een stuk eenvoudiger. Het gaat zoals het loopt en het loopt zoals het gaat. Een zin die zo uit de mond van mijn groot idool Winnie de Pooh, het simpele beertje dat gewoon is, zou kunnen komen. De Tao van Pooh is ook mijn weg.

Ik heb immers mogen ervaren, dat in volledige overgave de mooiste wonderen aan het daglicht verschijnen, steeds weer opnieuw, vaak op het moment waar je het het minst verwacht.

Nee, geen goede voornemens voor mij, meer een opdracht. Als ik wat licht en blijheid op het levenspad mag doorgeven, is mijn missie geslaagd. Met zo oneindig veel lieve en inspirerende mensen om mij heen, moet het mij niet al te moeilijk afgaan en ben ik een zeer gezegend mens. Daar kan toch geen diploma of papiertje tegen op!