vrijdag 13 september 2013

Onneembare vesting



Het is een misvatting dat wij ons, na nare ervaringen, moeten beschermen, door een middeleeuwse muur om ons heen te bouwen. Ongewenste individuen, die ons schade zouden kunnen berokkenen, blijven zo inderdaad buiten onze toegangspoort. Tegelijkertijd isoleren wij ons van hen die ons waarachtig liefhebben. We zijn zo voor iedereen onbereikbaar geworden. We verblijven dan in een zelf gekozen isoleercel. Prettig is het daar allerminst. Het geeft ons een gevoel van totale eenzaamheid, een desolaat gevoel waar een mens ziek wordt. We gaan er geloven in onze eigen hersenspinsels, gaan zien wat we willen zien, in onze vertekening en worden in ons wantrouwen keer op keer bevestigd. 
Ik weet hoe het er was. Ik denk velen van ons. Hoe eenzaam was ik als kind, in mijn cel van de nachtmerrie. Gelukkig had ik een vluchtweg uit deze zwartheid. Het was de fantasie, dat mij bracht naar de wereld van mijn dromen, naar de wereld waar ik veilig en gelukkig kon zijn. Maar telkenmale moest ik weer terugkeren naar mijn inktzwart verblijf. 
Nu, als volwassene, schep ik nog steeds mijn eigen wereld. De onbegrensde fantasie reist nog elke dag met mij mee. Dat is onveranderd gebleven. Maar hoe anders sta ik nu in het leven, dan het eenzaam kind van toen. Het verschil is, dat ik, via inzicht, de sleutel vond, om mijzelf te bevrijden uit het isolement. De fout die ik daarbij maakte, was dat ik de poort, die toegang gaf tot mijn hart, wagenwijd openstelde. Iets wat ik van nature als kind ook al had gedaan. Zodoende verkoos ik in mijn kinderjaren het verblijf in de onneembare vesting. 
Die fout leverde opnieuw pijn op. Terugkeren naar de zwarte wereld was geen optie. Ik moest leren mij te verbinden aan hen met een zuiver hart, aan hen die op een gezonde wijze in het leven staan. Alleen door die verbinding kunnen wij echt gelukkig zijn. 
Het is goed om jezelf te beschermen tegen hen die onzuivere energie met zich meedragen, maar een veerkrachtige verdediging is daarvoor afdoende, geen bikkelharde muur waar alles tegen afketst. En als we er dan op toezien dat wij alleen hen toelaten, die gezond van hart en geest zijn, moet het goed komen.
Er is hoop voor de gesloten harten, voor hen die de sleutel tot de bevrijding van hun hart nog niet hebben gevonden. Alleen een geopend hart maakt blij en kan zich verbinden met andere. 
Opgesloten blijven in donkerte maakt niet gelukkig. Een mens kan alleen blij zijn in het Licht der Liefde, daar waar harten zich verbinden. Het is de enige weg naar liefde, geluk en vrijheid.