zondag 17 juni 2012

De zomer in mijn hart

Donker en regenachtig. Het weer lokt niet echt om te gaan hardlopen. Met zomerse muziek in mijn oren moet het wel lukken om in zinderende sferen te komen. Een meisje op de step zegt mij vrolijk gedag. Dat begint goed. Mijn herder dartelt er vrolijk op los, weer of geen weer, dat maakt haar niet uit. Zij is altijd Zen en blij gestemd. Gelukkig ga ik steeds meer op haar lijken. Ze holt iets te uitbundig en struikelt over haar eigen pootjes. Met een glimlach loop ik verder. In de verte zie ik een jongen naar mij zwaaien. Hij heeft ook een hond. We hebben elkaar al veelvuldig gesproken. "Ik word vader!" roept hij enthousiast naar mij. "Geweldig! Gefeliciteerd!", antwoord ik.




Mijn glimlach bereikt mijn hart. Ik ben blij voor hem, maar niet alleen voor hem, ook voor mijzelf. Dat ik mag meemaken dat hij mij dit blijde nieuws brengt. Dat had ik een paar jaar geleden niet durven dromen, toen een schaduw mij trof en ik met een zwart hart door deze bossen liep. Toen wist ik niet of er nog een morgen voor mij zou zijn. Nu, twee jaar later, mag ik weer lachen en huilen. Mijn wangen nat. Het zijn tranen van ontroering, van blijdschap om dit leven, dit mooie leven.
(Luister eens naar The Irrepressibles- In this shirt, moderne Bach, zo mooi!)