Als kind hield ik van verzamelen. Ik verzamelde van alles: sigarenbandjes (Maan en ik spoorden onze opa aan, om maar een sigaar op te steken, opdat de doos snel leeg zou zijn, zodat we het klapstuk konden incasseren: het grote bandje onderin de doos), lucifersmerken (de mooie plaatjes op de voorkant van de lucifersdoosjes), suikerzakjes, sleutelhangers, speldjes, knikkers en kauwgumplaatjes.
Enthousiast ging ik naar mijn buurmeisjes om te ruilen. De bedoeling was dat ik er op vooruit zou gaan. Dat was niet in alle gevallen zo. Ronduit zwak was ik als ik met mijn schoolvriendje ging ruilen. Dan liet mijn onderhandelingsdrift mij volledig in de steek.
Dat liefde week maakt, ondervond ik toen al. Om hem te bekoren, verruilde ik mijn mooiste plaatje voor eentje dat ik al had
De verzamelwoede is inmiddels bekoeld. Nu spaar ik enkel parels; de mooie momenten van de dag, de kleine, maar soms ook de grote wonderen. Daar kan ik mij als een kind telkenmale zo over verwonderen, steeds weer opnieuw.
De bijzondere ontmoeting met mijn vlinderzusje Sonja is ook zo'n pareltje dat ik koester; zo'n moment dat ik wil vasthouden en bewonderen.
5 opmerkingen:
Oh lieverd, wat heb je dit weer mooi verwoord, het ontroerd me om te lezen hoeveel we voor elkaar betekenen. En de foto geeft me zo een warm gevoel, ik tussen twee kanjers van me,
hele innige omhelzing van je vlinderzus xxx
Fijn om te genieten van de kleine dingen om je heen...
Elke dag zijn er heel veel van die Pareltjes, zoals jij het zo mooi omschrijft, je moet ze alleen zien en koesteren...
En fijn dat je zo geniet van je Vlinderzusje, jullie stralen...
Mar.
Heerlijk te lezen wat jullie voor bijzondere band hebben!
Wat het verzamelen betreft, dat virus heeft ook mij getroffen. Hoe kan het ook anders met mijn ouders. Mijn vader was Nederlands grootste asbakken verzameler, hij heeft er de krant mee gehaald. Mijn ouders verzamelden werkelijk alles. De beide bruiloften van zijn dochters zijn betaald van het oude ijzer wat hij voor deze reden heeft bewaard vanaf onze geboorte. Heerlijk, zijn levensklus was het opruimen van de schuur, het is nooit gelukt...
Liefs Petra
Fijn dat je een lieve vlinderzusje hebt gevonden,ik ken haar dan niet in het echt,maar via blogs en weet zeker dat het een lieverd is en och der hond is ook zo prachtig,lieve groet Musje.
Dit is iets om altijd te koesteren. Twee vlinders die mekaar niet kunnen missen ....
liefs Liliane
Een reactie posten