Dromer

Ik heb altijd moeite gehad om mijn hoofd er bij te houden. Ik ben een dromer. Wat dat betreft zit ik hier goed. Ik droom mijn leven. Het leven is niet meer dan een droom. Kenmerkend van een droom is immers dat deze maar tijdelijk is. 
Dat dromen zat er al heel vroeg in. Waarschijnlijk ben ik al dromend geboren.
"Waar zit je toch met je hoofd? Vlinder!" zeiden ze vroeger al op school.
In de wolken natuurlijk! In mijn eigen droomwolkje.
Wat dat betreft is er weinig veranderd. Ik ben en blijf enneagramtype 4; de dromer, de romanticus.
Er is niets mis mee, met dat dromen, mits het maar mooie dromen blijven. Natuurlijk ken ik ook het gevoel van de nachtmerrie, de zwarte droom, de droom die je niet wilt dromen, de droom waarbij het angstzweet je uitbreekt. Die droom wens je niemand toe.
Soms ligt er echter een prachtige waarheid achter die donkere droom, die je nooit had kunnen bevroeden.
Zo is het met mijn nachtmerries steeds gegaan. Ze mondden uit in het paradijselijk gevoel van gelukkig zijn.
Nu weet ik niet of ik de waarheid goed zie. De waarheid is onkenbaar. Voor mij is de waarheid een gevoel, een weten vanuit mijn gevoel. Ik kan mij niet herinneren dat het mij ooit misleid heeft. Het moet dan wel de waarheid zijn of er in ieder geval dichtbij zijn.
Hoe dan ook, laat mij nog maar even dromen!