zondag 5 juni 2011
Een jaar later...
Ik zie een vlinder dansen op de wind
Met weemoed denk ik aan het verleden,
aan het zorgeloos dartelend kind
dat er niet meer is in het heden,
maar het in mijn hart immer weer vind
(uit: Vlinders in de wind)
Nu, een jaar later, na de wanhoop, de pijn en het verdriet, kan ik alleen maar dankbaar zijn, om wie ik nu ben, om wie ik nu mag zijn. Ik werd een mooier mens en de wereld om mij heen veranderde in een palet vol liefdevolle kleuren.
Ik zou nooit bestaan zonder mijn ouders. Bijna was ik er niet geweest.
Mijn vader heeft in de oorlog hachelijke situaties meegemaakt, waarbij het vaak een dubbeltje op zijn kant was. Ook mijn vader moet, net als ik, een goede beschermengel hebben gehad.
Hij kwam uit een gezin van zeven kinderen. Op jonge leeftijd werd hij te werk gesteld in Duitsland. Hij moest huis en haard verlaten. Het heeft zijn wezen bepaald.
Voor mij is het een harde en ondoorgrondelijke man geweest, waarmee ik als kind en volwassene niet mee uit de voeten kon. Nu, zoveel jaren later, begrijp ik hem.
Toen ik begin vorig jaar zo ernstig ziek werd, genas mijn vader. Zijn hart bloeide open. Ik kreeg de vader waar ik altijd van gedroomd had. Het is een van de vele parels die ik op weg naar mijn genezing heb mogen ontvangen.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
6 opmerkingen:
Wat mooi dat je dit achteraf mag zien he. Vaak als je er in zit en met alles moet dealen is dit niet echt wat je graag zou willen. Maar je wordt er zoveel mooier en sterker van. Fijn dat je je vader zo heb mogen leren kennen. je vader zoals hij echt was! Liefs
Lieve vlinder wat zijn dat toch waardevolle momenten in groter groeien. Ik vind deze spreuk altijd zo mooi . Ik geef hem ook aan jou.
Wie de mensen kent is verstandig
Wie zich zelf kent is wijs
Wie andere overwint is sterk.
Wie zichzelf overwint is machtig
Lao Tsé
Zo mooi en zo waar, heel veel liefs
lieve Vlinder ,
fijn dat je op het moment dat het nodig had voelde en zag hoe zacht en liefdevol je Vader was!!
liefs, Marja
Lieve Ellen, want mooi hoe je het schrijft. Mijn vader was ook een harde man, hij was krijgsgevangene geweest onder de oorlog. Als kind heb ik mijn vader erg gemist. Maar toen dacht ik nog dat het zo hoorde. Zes maanden nadat we trouwden is hij overleden zonder ooit nog een woord over de oorlog te spreken.
Ook mijn vader was een harde in zichzelf gekeerde man door dat hij ook als dwangarbeider naar Duitsland moest in de oorlog daar heeft hij zijn broer achter moeten laten.
Het laatste jaar van zijn leven heb ik hem anders leren kennen doordat hij ging dementeren werd hij lief en aardig voor mij ik had het voor geen goud willen missen en denk met liefde aan hem terug elke dag!!!
Wat heb je dat mooi geschreven Ellen. Mijn ouders hebben ook de meest gruwelijke dingen mee gemaakt in de oorlog. En dat zullen ze ook altijd met zich mee dragen. Gelukkig zijn ze hierdoor niet in zichzelf gekeerd of verbitterd.
Maar hun verdriet dragen ze altijd mee.
Gelukkig heb je ook de andere kant van je vader leren kennen. Dat is ook heel bijzonder en dat nemen ze zeker niet van je af.
Liefs Dorine
Een reactie posten