vrijdag 12 juli 2013

Hoorbare stilte



Nog even, en ik mag er weer zijn. Elk jaar zie ik ernaar uit. Op het Franse platteland ervaar ik de rust en ruimte die wij hier nagenoeg zijn verloren. Tijd heeft er stil gestaan. Mensen kennen hier geen haast.
Het landschap, waar de horizon nog in de verte zichtbaar is, maakt ieder jaar op mij een overweldigende indruk.
De rustgevende geluiden, van een loeiende koe, een blaffende hond op een boerenerf ver weg, een kukelend haantje, het tjirpen van de krekels, brengen mij naar mijn droomwereld, mijn eerste kinderjaren, die vrij van zorgen waren.
Al mijn zintuigen zijn betrokken bij deze, nog ongeschonden, natuur. Ik ruik de zuivere lucht, zie de schoonheid van het ongerepte, hoor de stilte, voel de energie die dit alles uitademt. Zo wandelend door het landschap ervaar ik de grootse kracht van het leven zelf. Het brengt mij dicht bij de stilte in mijzelf, de plek waar ik gelukkig ben en niets er meer toe lijkt te doen. Ik voel het kloppen van mijn hart, mijn ademhaling gaan en mijn ziel vrede spreken. Die ziel die alleen maar liefde kan uitstralen bij deze overweldigende schoonheid. Hier, zo alleen, maar zo verbonden met de natuur, kan ik zielsgelukkig zijn. Hier wordt het zwart gefilterd uit mijn bestaan, door de heldere kleuren van de ochtendzon. Hier ken ik geen donkere nachten meer. In deze lichtheid wil ik gaan. Hier, waar mijn adem niet stokt, mijn gevoel vrij kan gaan.
Dan weet ik weer waar het om gaat. Dat alleen woorden uit hart en ziel, waarin bij een ieder de Goddelijke liefde schuilt, de ware woorden zijn.
Zo leerde ik dat de weg die je bewandelt, veel belangrijker is dan het doel. Als je je gestelde doel niet bereikt, wacht enkel de teleurstelling. Je moet leven naar je eigen waarheid en je authentieke zelf zijn. Niet leven naar de verwachtingen van een ander en je niets aantrekken van wat een ander ervan vindt. Leven naar je eigen geluk.
Soms lijkt dat zo gemakkelijk, maar soms ook niet. En als het mij dan even niet lukt, keer ik terug naar hier en dan weet ik het weer.

7 opmerkingen:

michella zei

Wat zal jij nu naar die plek verlangen...bijna, bijna ga je....het weblogje kan je op 2 manieren lezen.ik las het op een ontroerende manier, de laatste alinia's...wat kan een mens daar naar verlangen..leven naar je eigen geluk....it feels free....ben stil..xxx

simon zei

Ik verbaas mij er elke keer weer over hoe ongelofelijk mooi jij kan schrijven... Nog even, en je kunt eindelijk weer intens genieten van dit alles.... xxx

Home is where the heart is zei

ik krijg spontaan heimwee naar Frankrijk...
Ik wens een hele fijne tijd daar
fijn weekend voor nu
liefs Brigitte

Unknown zei

Ja, precies wat Simon zegt! Zo voel ik me ook soms, maar ik zou het nooit zo goed kunnen uitdrukken!
Fijne vakantie alvast!
Lieve groet,
Nicole

Home Sweet Home and Garden zei

Fijne vakantie Ellen, Geniet ervan! Het Franse platteland is heerlijk en zeer rustgevend. Ik kijk er ook naar uit om te gaan, wij vertrekken dit weekend ook. Ik verlang er naar..... Even weer back to the basic en quality time met het gezin! groetjes uit Hummelo, Marita

Loraine Living zei

Wat mooi geschreven. Het is fijn om te lezen, bewust worden waar het eigenlijk om gaat. Even terug naar de basis om zo weer nieuwe kracht en energie op te doen.
Geniet ervan lieve Ellen ♡

Unknown zei

Zo herkenbaar............wij behouden dat stukje 'France' nog even in ons hart, zo lang mogelijk ;)
Fijne vakantie lieverd, geniet!!!
xxx
Sonja