zaterdag 3 november 2012

Vader gaat op stap



"Ziet u het zitten?" vraag ik op de terugweg.
"Ja, helemaal!" antwoordt hij. 
Hij is er aan toe, hij is te kwetsbaar geworden, zoals hij zelf zegt.
"Mij mankeert niks, alleen de ouderdom", zegt hij. 
Diezelfde ouderdom tast zijn geheugen aan, ook al is hij fysiek nog goed en gebruikt hij geen medicijnen.
Hij vergeet. Tegelijkertijd weet hij zichzelf zo goed te analyseren. Hij kent zijn status.
Het tijdperk van alleen wonen nadert zijn einde. Hij berust er in.
Het verzorgingstehuis kwam goed op hem en mij over. Niet troosteloos, waar ik bang voor was. Het ademde een warme sfeer uit en met zijn 89 bewoners gelukkig ook niet al te groot.
Maar mijn vadertje blijft onverbeterbaar.
Een lieve dame, met Belgisch accent, stelt mijn vader de vragen om de zorgindicatie te kunnen bepalen.
“Wat doet u zoal de hele dag?”, vraagt ze.
“Aan mooie vrouwen denken!” antwoordt mijn vader.
En op de vraag:
“Bent u wel eens gevallen?”
“Nou nee”, antwoordt mijn vader, “dat gebeurt niet zo gauw als man. Je hebt eerder gevallen vrouwen!”
En zo gaat hij maar door. De dame schiet helemaal uit haar rol.
Wat moet je nou met zo’n man?
Enfin, hij staat nu ingeschreven met indicatie 4, dat is best wel hoog. De grapjes van mijn vadertje van 88 ten spijt.

2 opmerkingen:

Anita zei

Gelukkig heeft je paps zijn humor niet verloren Ellen ;-)
Het is en blijft een hele stap. Ook voor jou !!!
Ik vind het altijd zo triest als je oude mensen uit hun vertrouwde omgeving moet halen. Soms kan het niet anders ik weet het maar toch, toch doet het stiekem zeer hè ?!
Wens je een hele fijne zondag !!!
Groetjezz lfs mij

Petra zei

Een nieuwe fase ingaan, soms doet het pijn... Gelukkig heeft je vader zijn humor nog.

Liefs Petra