"Heb ik eindelijk een goed kosthuis gevonden, moet ik weer weg", zegt hij lachend.
Hij bedankt mij liefdevol. Ik kijk in zijn ogen, zie zoveel zachtheid.
Pappa is twee dagen bij ons geweest, vanwege de afwezigheid van Maan.
Ik zag er tegenop. Ik ben erg gehecht aan mijn vrijheid, vind het moeilijk om te zorgen.
Maar hoe mooi was het! We hebben samen in het bos gewandeld, mijn vader en ik. We spraken over Maan, over mamma en over hemzelf. Elke seconde heb ik opgeslagen, intens beleefd.
Zo hard als mijn vader vroeger was, zo zacht is hij nu. Zijn hart is geopend en geheeld. En zo heelde het mijne.
Ik ben zo dankbaar dat ik dit nog mee mag maken. Zo dankbaar dat het gelopen is, zoals het gelopen is.
De tranen die ik op mijn wangen voel, zijn niet van verdriet, maar van intense ontroering.
6 opmerkingen:
Wat goed, achteraf, dat je het toch gedaan hebt, toch, Ellen?!
Dat zijn momenten "to remember"!
Liefs,
Nicole
Tot tranen toe geroerd,, Dank je dat je het met ons wilde delen.
alleen maar koesteren zulke momenten......
lieve groetjes manuela
Een geschenk uit de hemel......
liefs Liliane
Dit is zoooooo'n geschenk...... Iets om altijd dankbaar voor te zijn. Ik ben blij en ontroerd voor je dat je dit mocht mee maken. xxx Vonnie
Liefs Petra
Een reactie posten