Het is een ijskoude ochtend, maar laat mij niet weerhouden om een rondje om het meer hard te lopen. Nimmer loop ik zonder mijn begeleiding; mijn hond en mijn muziek. Dit keer galmt "Nova Zembla" van Armin van Buuren mijn gehoorgang in. Als ik bij het meer ben aangekomen, verblindt de spiegeling van de zon in de watervlakte mij. Hier en daar zijn er nog ferme ijsplaten te zien. Ik waan mij werkelijk op de poolvlakte. Een meneer met oorwarmers spreekt mij aan.
"Helpt ie ook?" vraagt hij, wijzend op mijn belgische kameraad. Ik zie het hem zeggen. Horen die ik hem niet. Ik heb immers oordoppen in.
"Elke dag meneer!" denk ik, maar ik zwijg. Hij zou mij niet begrijpen. Zou ik hem moeten uitleggen dat mijn hond, mijn herder, mijn gids is, mij door zware tijden heeft getrokken en mij nog steeds helpt in moeilijke momenten. Zij leidt mij letterlijk en figuurlijk langs schijnbaar onbegaanbare paden. Nee, als ik dat allemaal moet gaan uitleggen, sta ik hier een stief kwartier. En ik wil door met mijn reis, mijn expeditie! Ik ren door en antwoord de meneer met de oorwarmers met een glimlach. Hij zal het er mee moeten doen.
Wat is de natuur in de vroege morgen toch prachtig! Het lijkt nog indrukwekkender dan anders; het imposante ijsmeer, de watervogels, het verstijfd riet. Ben ik dan toch op de poolvlakte beland?
3 opmerkingen:
lieve Vlinder,
De natuur is mooi en verbaast ons telkens weer , heerlijk dat je er zo van kan genieten !
enne... Nova Zembla is van Armin van Buuren.
maar wel lekkere muziek !!!
liefs ,Marja
Thanx Marja!
Weer een mooi verhaal... heerlijk om zo te kunnen genieten, samen met je hond erop uit...in de vrieskou en het lijkt dan op een poolvlakte, hoe mooi kan het zijn! En dan die vraag van die meneer! Nieuwsgierigheid, belangstelling of verlegen om een praatje...toch aardig...en jij glimlachend met je hond verder, samen....zo mooi! Grtjs Mar.
Een reactie posten